Jak rozwija się psychopatia?
Psychopatia jest terminem abstrakcyjnym, który określa zachowania polegające na łamaniu różnorakich zasad przy pełnej świadomości swoich czynów. Natomiast psychopata jest osobą chodząca własnymi ścieżkami, upartą, złośliwą oraz niewspółpracującą, nie dostrzegającą przy tym innych. Do dzisiaj zagadką pozostaje to, co powoduje, że człowiek staje się psychopatą. Wymienia się wiele czynników genetycznych oraz deficytów emocjonalnych, które wpływają na powolny rozwój braku sumienia, a także wysoki poziom agresji.
Znaczącą rolę jednak odgrywają czynniki rodzinne, zalicza się do nich szkodliwe skutki odrzucenia, zaniedbania, wykorzystania przez opiekunów bądź rodziców czy rozpad życia rodzinnego. Badania, które skupiają się na wyjaśnieniu interakcji między środowiskiem a dziedziczeniem w przypadku osobowości antyspołecznej i psychopatii wskazują, że nie jest to jednak wystarczający typ zakłóceń, ponieważ dane jednostki mogą być bardziej lub mniej podatne czynniki szkodliwe.
Początki osobowości antyspołecznej i psychopatycznej
Zachowania antyspołeczne, które utrzymują się przez całe życie najczęściej mają swój początek już we wczesnym dzieciństwie. Przez określenie rodzaju i liczby zachowań antyspołecznych można przewidzieć, czy dana dorosła osoba może otrzymać diagnozę antyspołecznego zaburzenia osobowości, przy czym im wcześniej pojawią się takie problemy tym ryzyko może być większe.
Na największe ryzyko wystąpienia w dorosłym życiu antyspołecznego zaburzenia osobowości narażone są dzieci z zaburzeniami opozycyjno- buntowniczymi. Przejawiają się one wrogim i buntowniczym zachowaniem wobec autorytetów około szóstego roku życia, po czym około dziewiątego roku życia pojawiają się zaburzenia zachowania.
Rodzaj antyspołecznych zachowań będzie ewoluował w ciągu kolejnych dziesięciu lat życia, jednak charakter ich pozostanie taki sam.
Do wczesnych objawów zachowań antyspołecznych, które są wiązane z diagnozą zaburzeń zachowania zalicza się:
-ucieczki z domu,
-kradzieże,
-wagarowanie
-zadawanie się z młodocianymi przestępcami.
Zwiastunem wystąpienia antyspołeczenego zaburzenia osobowości czy psychopatii może być również zespół nadpobudliwości psychoruchowej z deficytami uwagi (ADHD). Przejawia się on nieuważnym, niespokojnym i impulsywnym zachowaniem z krótkim okresem koncentracji uwagi i łatwością dekoncentracji.
Współwystępowanie zespołu ADHD z zaburzeniami zachowania może przyczynić się do większego ryzyka pojawienia się ostrych form antyspołecznego zaburzenia osobowości, a także do psychopatii.
Genetyczne skłonności do problemów neuropsychologicznych, prowadzących do nadpobudliwości czy kłopotów z uwagą, oraz trudny temperament są ważnymi czynnikami prowadzącymi do wczesnego pojawienia się zaburzeń zachowania. Mogą być również oznaką antyspołecznego zaburzenia osobowości w dorosłym życiu.
Kultura jako czynnik rozwoju psychopatii
Kultura, w której wychowuje się człowiek, również może mieć wpływ na rozwój psychopatii. Można wskazać pewien stały wzorzec zachowań biorąc pod uwagę organizacje społeczną- kolektywistyczną i indywidualistyczną.
Społeczeństwa indywidualistyczne cechują się niezależnością, rywalizacją i pewnością siebie. Natomiast społeczeństwa kolektywistyczne charakteryzują się akceptowaniem autorytetów, przynależnością, podporządkowaniem i występowaniem stabilnych związków.
Społeczeństwem, w którym w większym stopniu może wystąpić problem psychopatii jest społeczeństwo indywidualistyczne, w którym pojawić się może nie tylko powierzchowność, brak odpowiedzialności za innych ale także zachowania przestępcze, jak oszustwa czy manipulacje
